Piran

Maandag 21 augustus,

Ik heb mijn dag niet, pijn in mijn buik, misselijk. We slapen niet al te best dus dat zal ook wel meespelen. Maar evengoed wilde ik naar Piran en dat deden we dan ook. Met de bus want het is een pittoresk dorpje aan zee waar niet veel parkeer ruimte is, zoals onze gastvrouw aangaf. Dus gingen we met de bus, de halte was vlak bij dus dat was snel gedaan. Het was inderdaad een prachtige plek. Veel pastelkleurige huizen in kleine smalle steegjes. Tot 1954 behoorde het tot italie en die sfeer heeft het dan ook. Met mij ging het nog steeds niet lekker en liep er eigenlijk tegenaan te hikken. De middag hadden we noa en hugo al belooft te gaan zwemmen en dat deed klaas dan ook en ik ging naar ons appartement. Tegen zessen liep ik ook weer even naar het zwembad want de kinderen mochten in nog twee attracties.